Ακούω ήχους να θερίζουν

ΑΝΑΤΟΛΗ Ξεκίνησαν απ’ την Ανατολή. Ανατολή είναι τα μέρη που η αδικία στέκεται καρφί το μεσημέρι από πάνω σου. Βαδίζουν πίσω απ’ τον αρχηγό. Κοιτά τον ουρανό τους δείχνει πέρα. Καπνοί από σίδερο και άμμο αίμα κόκκινο. Στου ορίζοντα το λιώσιμο υψώνονται τριάντα δύο κορμιά πάνω απ’ το έδαφος σε υπερούσιο χορό για τελευταία φορά. ΠΟΙΗΤΕΣ Οι ποιητές λεν των ανθρώπων τα ανείπωτα. Συνδέουν την πραγματικότητα με την υπέρβαση. Το σκοτάδι γι’ αυτούς δεν είναι συμπαγές. Έχει χαραμάδες ανάμεσα στα ορατά και αθέατα. Δεν κυνηγούν πλούτο εφήμερο. Ανανεώνουν ψευδαισθήσεις εκτρέφουν αυταπάτες. Οι ποιητές δε μεγαλώνουν, παραμένουν παιδιά. Σιωπούν τα παιδιά;