Αλήστου μνήμης

«Όμως, δεν είχε άλλη επιλογή, έπρεπε, οπωσδήποτε να βρει ένα σύντομο δρόμο για να τρελλαθεί. Είτε θα τρελλαινόταν, είτε θα πέθαινε. Και διάλεξε τον δύσκολο δρόμο εις μνήμη της κόρης του. Γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο να τρελλαθεί κανείς παρά να πεθάνει.» Μέσα από τους πολυεδρικούς δρόμους της πεζογραφίας και της ποίησης αναδύονται προσωπικές ιστορίες οι οποίες είναι ικανές να συνδέσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Από τους φόβους και τις προσωπικές αποτυχίες, την αυτογνωσία και την εξιλέωση μέχρι την οικουμενική ταύτιση πολλών πτυχών της ανθρώπινης ζωής. «Να μην ξεχάσω να στολίσω όλα τα δέντρα του κόσμου με τα αγαπημένα σου χρώματα για να ζητάς τον ίσκιο τους, μα να τα αγαπάς.»