Αλυπιακός οίνος

Η αµπελουργία στον ελλαδικό χώρο ξεκίνησε από την εποχή του χαλκού, ευδοκίµησε εύκολα λόγω του άριστου µεσογειακού κλίµατος και παραµένει αναπόσπαστο κοµµάτι της αγροτικής παραγωγής. Το δε εγχώριο κρασί συνδέεται ανέκαθεν µε την καθηµερινότητα των Ελλήνων και περισσότερο µε τις χαρές και τις λύπες τους. Η οινοπαραγωγή στη µικρή σε έκταση, µα µέγιστη σε φυσικό και άυλο πλούτο Σκιάθο, ακολούθησε την ίδια διαδροµή από τότε που άρχισε να κατοικείται και το κρασί της επί αιώνες συντροφεύει τους κατοίκους της. Ποια είναι η ιστορία του στο νησί; Πότε απογειώθηκε η φήµη του; Ποια ήταν η διαδικασία παραγωγής του; Πότε, πού και πώς το «έτσουζαν» οι ντόπιοι; Πώς εµπλούτισε τη γλώσσα, την τέχνη, τα έθιµα και τις παραδόσεις του τόπου; Με ποια εκλεκτά εδέσµατα συνοδευόταν και τι άλλο εκτός απ’ το κρασί προσφέρει τ’ αµπέλι στη διατροφική αλυσίδα; Πώς το ανέφεραν στο έργο τους οι δύο σπουδαίοι συνοµήλικοι λογοτέχνες που κατάγονται απ’ τη Σκιάθο, ο Αλέξανδρος Παπαδιαµάντης και ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, και ιδιαίτερα ο πρώτος, που το τιµούσε δεόντως, προσπαθώντας να βρει βάλσαµο στ’ ατέλειωτα «πάθια και τους καηµούς» του;