Βλέμμα στην ομίχλη

Δεν είναι φιλοσοφικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας όλα αυτά που σου εξομολογούμαι. Είναι η απόλυτη γνώση που αποκτάς με τα χρόνια, και θα έρθει η στιγμή που θα σου εξηγήσει με τον πιο απροσδόκητο τρόπο πως ουσιαστικά δεν μαθαίνεις από τα βιβλία, αλλά από τη ζωή. Τη ζωή που νομίζεις ότι σου χαρίζεται ως δώρο. Τίποτα δεν είναι δώρο. Ούτε η ζωή. Κυρίως η ζωή! Κάποια στιγμή θα σ’ τη φέρει, κι εσύ θα είσαι απροετοίμαστος να αντιμετωπίσεις τον επερχόμενο όλεθρο. Και θα καταριέσαι την αδικία που έπεσε πάνω σου σαν κατάρα. Μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι κανένας δεν σου χρωστάει τίποτα. Κάποια στιγμή θα ρωτηθείς από το είδωλο στον καθρέφτη: «Ποιος νομίζεις ότι είσαι;»

Ένα ταξίδι, ένα τρένο, ένα κουπέ, δύο επιβάτες και μια νοσηρή σχέση εξάρτησης. Μπορεί ένας εγκλεισμός και μια εξομολόγηση να ξεπλύνει τις αμαρτίες τους;