Δια Σύρον, Πάρον, Νάξον, Ίον, Οίαν - Θήραν

Πρώιμο καλοκαίρι ή προχωρημένη άνοιξη του 1956 ή 1957 η πρώτη γνωρισμία με τη Μύκονο. Τα καράβια της γραμμής έφευγαν γύρω στη 1 το μεσημέρι από τον Πειραιά και έφταναν κάπου στις 11 τη νύχτα στη Μύκονο, αφού έπιαναν Σύρο, Τήνο και συνέχιζαν για Ικαρία, Σάμο. Ταξίδια μονοήμερα, δηλαδή με επιτροφή την ίδια μέρα έπρεπε να έλθει η δεκαετία του 1970 για να δρομολογηθούν. Φοιτητική ξένοιαστη παρέα με εκδρομή πανεπιστημιακή και σχετική εποπτεία των καθηγητών φτάσαμε σε μια Μύκονο που μας υποδέχτηκε μια λαμπερή βραδιά με φεγγαρόφωτο που έκανε ανάγλυφα τα περίεργα κατάλευκα σπίτια που ξεφύτρωναν ανάρια πάνω στην ξερή πλαγιά, που στραφτάλιζε κάτω από το φως του φεγγαριού -η πανδιασία αυτή πήρε τέλος σε λίγο καιρό με την πρόοδο του "πολιτισμού", αφού το ηλεκτρικό δεν σταματούσε πια στις 9 το βράδυ για νάρθει ξανά την άλλη μέρα το πρωί. [...] (από το κείμενο του βιβλίου: "Πρώτη γνωριμία με το κυκλαδίτικο Αρχιπέλαγος")