Έχω λόγο

[...Και να που η ώρα αυτή έφτασε. Μια ώρα, που ποτέ να µην ερχόταν. Κείµενα, που ποτέ να µη µε αξίωνε ο Θεός να διάβαζα, αν επρόκειτο να την έχανα. Σκέψεις της, που σαν διαθήκη καλούµαι τώρα να δηµοσιεύσω κατά παραγγελία της.] Η ιδιότυπη δηµοσίευση του ηµερολογίου της Νόρας φέρνει στο φως τους κλυδωνισµούς της ψυχής και της σκέψης µιας νέας γυναίκας που µεγαλώνει µόνη το παιδί της, παλεύοντας να ισορροπήσει ανάµεσα στη δυσκολία και την αγωνία, την απόγνωση και την ελπίδα, τη λογική και το συναίσθηµα, τη ζωή και τον θάνατο. Μία εξοµολόγηση-οδοιπορικό στον κόσµο των ιδεών και των συναισθηµάτων µιας γυναίκας που διεκδίκησε τη ζωή και πρόλαβε να γευτεί τη χαρά της µέσα από τη µητρότητα και την καταξίωση, αντιµαχόµενη τις δοκιµασίες της τύχης, που σαν αντίζηλος των αντοχών της επίµονα την προκαλούσαν. Ένας εσωτερικός µονόλογος σε ανοιχτή ακρόαση, ένας λόγος που είχε τον λόγο του να ακουστεί µέσα από την προσωπική γραφή της Νόρας. Ένας λόγος αφορµή για προσωπική ενδοσκόπηση και συναισθηµατική ανασύνταξη.