Ελευθερία

ΒΙΚΤΟΡ, σπαστά. – Άλλαξα γνώμη. (Σιωπή.) Δύο χρόνια, είναι πολύ λίγα. (Παύση.) Μια ζωή, είναι πολύ λίγη. (Παύση.) Η ζωή μου θα είναι μακρόχρονη και φρικτή. (Παύση.) Αλλά λιγότερο φρικτή απ’ τη δική σας. (Παύση.) Δεν θα είμαι ποτέ ελεύθερος. (Παύση.) Θα νιώθω όμως να γίνομαι ασταμάτητα. (Παύση.) Τη ζωή μου; Να σας πω σε τί θα τη χαλάσω: θα τρίβω τα δεσμά μου μεταξύ τους. Από το πρωί ως το βράδυ κι απ’ το βράδυ ως το πρωί. Αυτός ο άχρηστος μικρός θόρυβος θα είναι η ζωή μου. Δεν λέω η χαρά μου. Σας την χαρίζω τη χαρά. Η ησυχία μου. Η άβυσσός μου.(Παύση.)