Φυλακισμένος στο σώμα

Το γκρέμισμα της καθημερινότητας σφύζει συμβολισμών… Ακόμη κι αν αυτή ποτέ δεν είχε οδοδείκτη το συμβατικό περιεχόμενό της, η βίαιη εισαγωγή σε κόσμο σκληρό, αλλόκοτο, παράλογο, συχνά επικίνδυνο και το ενδιάμεσο πέρασμα από το κατώφλι του θανάτου υπαγορεύουν αιτία, αποστολή. Πώς μπορώ να μιλώ έτσι για όσα λίγο έλειψε να με σκοτώσουν; Κι όμως… Η αλλαγή θέσης του σώματος ισοδύναμη με υπέρβαση εσωτερικών αντιθέσεων, όσων οπτικοποιούνται με σίδερα φυλακής, η συνεχής αναζωπύρωση ιδεών, επιθυμιών, εντάσεων που, όμως, δεν βρίσκουν τρόπο εξόδου από το σώμα-φυλακή δεν απαγορεύουν μόνο… Αυθυποβολή με πρόσκαιρες λυτρωτικές ιδιότητες; Όχι. Αντίθετα, απτή αλήθεια. Φαρέτρα με όπλο της το Θρόισμα της Μάνας στη μάχη με την υπερκινητική ακινησία. Παρακαλώ, προσ-ευχηθείτε για την επερχόμενη αποφυλάκισή μου…