Γεύση από χαμένο παράδεισο...

Η αντίδραση στη µοναξιά, η αποδοχή της υπαρξιακής φθοράς, η αγάπη ως αντίδοτο στη στέρηση, η αρµονική συνύπαρξη µε τη διαφορετικότητα είναι προβληµατισµοί που ακολουθούν τους πρωταγωνιστές των ιστοριών, οι οποίοι ζουν µία καθηµερινότητα µεταξύ πραγµατικότητας και µυθοπλασίας. Η δολοπλοκία στον έρωτα και την πολιτική, το «υπερεγώ» στον πολιτισµό και την εξουσία, η απληστία, η εκδίκηση αλλά και η εξάρτηση είναι πάθη που κυριαρχούν, ως ανίατοι µηχανισµοί διαβίωσης του σύγχρονου ανθρώπου. Ορίζουν δε συνθήκες που αλλοτριώνουν τα συναισθήµατα, τις σχέσεις, την ποιότητα της ζωής. Οι ήρωες βιώνουν την περιπέτεια σε έναν επίγειο χαµένο παράδεισο έως ότου φτάσουν στην εξιλέωση. Συναντώνται δε χαρακτηριστικά κάπου µε εκείνους των κλασσικών παραµυθιών, που αγαπήσαµε στα παιδικά και νεανικά µας χρόνια.