Για την εξαφάνιση των τελετουργιών

ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΝΑ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ΜΕΡΟΣ.

ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΟ.

ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΤΟΙΚΗΣΙΜΟ ΚΑΙ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΣ.

ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΑΚΤΟΠΟΙΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΕΤΟΥΝ ΤΟ ΧΡΟΝΟ.

Αποφεύγοντας την ξεπερασμένη νοσταλγία των τελετουργιών του παρελθόντος, ο Μπιουνγκ-Τσουλ Χαν εξετάζει το ιστορικό της εξαφάνισής τους ως μέσο μελέτης και διάγνωσης των παθολογιών του παρόντος.

   Αντιπαραβάλλει την «ανθρώπινη κοινότητα χωρίς ανάγκη επικοινωνίας» —όπου η ένταση της συντροφικότητας παρέχει δομή και νόημα στην ύπαρξη— με τη σημερινή «επικοινωνία χωρίς κοινότητα», η οποία καταργεί τα συλλογικά συναισθήματα και αφήνει τον άνθρωπο εκτεθειμένο στην εκμετάλλευση και τη χειραγώγηση από τη νεοφιλελεύθερη  ψυχοπολιτική.