Η ανθρώπινη συγχορδία

Mυστικιστικό, συναρπαστικό, ρομαντικό και τρομακτικό. Το παρόν μυθιστόρημα αποτελεί πρόδρομο του είδους των κοσμικών ιστοριών τρόμου στις οποίες ειδικεύτηκε ένας μεγάλος θαυμαστής του Blackwood, ο H. P. Lovecraft.

«Γνώριζε ότι πολλοί περίεργοι άνθρωποι έβαζαν αγγελίες στις εφημερίδες, όπως και ότι πολλοί περίεργοι άνθρωποι έγραφαν γράμματα σε αυτές, και ο Σπίνι –έτσι τον αποκαλούσαν όσοι τον αγαπούσαν– ήταν επιμελής μελετητής και διάβαζε στήλες που ήταν γνωστές ως “Αγωνία” και “Ζητείται βοήθεια”. Κάποια στιγμή, όταν έφτασε στην ηλικία των είκοσι οκτώ και μην έχοντας δουλειά, τα νήματα του ακόλουθου περιστατικού μπήκαν στο μοτίβο της ζωής του και “οδήγησαν σε κάτι” που μπορεί κάλλιστα να προκαλέσει απορίες και έκπληξη.

Η διαφήμιση που ήταν τελικά το δόλωμα έλεγε:

ΖΗΤΕΙΤΑΙ, από συνταξιούχο κληρικό, βοηθός γραμματέα με θάρρος και φαντασία. Φωνή τενόρου και απαραίτητη κάποια γνώση της εβραϊκής γλώσσας· ελεύθερος υποχρεώσεων· αγαθός. Αίτηση για την εργασία υπόψιν Φίλιπ Σκέιλ».

Ο ισχυρισµός ότι η µουσική µοιράζεται µια µυστηριώδη σχέση µε την ανθρώπινη ψυχή δεν είναι καινούργιος. Για χιλιάδες χρόνια, από τότε που οι µακρινοί πρόγονοί µας άρχισαν να δηµιουργούν ευχάριστους ήχους µε όποια στοιχειώδη εργαλεία µπορούσαν να χρησιµοποιήσουν, η µουσική αποτελούσε σηµαντικό µέρος του τελετουργικού, της ιεροτελεστίας και της πνευµατικής ζωής. Στην Ανθρώπινη Συγχορδία, ο διάσηµος δάσκαλος του υπερφυσικού Algernon Blackwood απογειώνει αυτόν τον ισχυρισµό – µε συναρπαστικά και προκλητικά για τη σκέψη συµπεράσµατα.

Λογοτεχνικό, µαγευτικό και εντυπωσιακό, η Ανθρώπινη Συγχορδία είναι ένα αληθινό αριστούργηµα. Όπως γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας σε ένα σηµείο, «καταπονεί τις δυνατότητες της πίστης και τους πόρους της φαντασίας», και ναι, πολλά από αυτά που ο Blackwood µας ζητά να δεχτούµε ως πιθανά σε αυτό το μυθιστόρημα τρόμου φαίνονται µάλλον κάπως υπερβολικά µε την πρώτη µατιά. Όµως είναι τέτοια η περιγραφική ικανότητα του συγγραφέα και τόσο ξεκάθαρες οι επεξηγήσεις του, που ακόµα και οι πιο εξωφρενικές του επινοήσεις γίνονται απόλυτα πιστευτές.

Όπως έγραψε τότε η Daily Telegraph: «Ο συγγραφέας είχε, θα µπορούσε να πει κανείς, µια εκπληκτική ιδέα και την υλοποίησε µε όλο τον ζήλο και όλο το ταλέντο που τον διακατέχουν…».