Η έννοια του χρόνου

Το βιβλίο αυτό του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου περιλαμβάνει δύο κείμενα, μία σύντομη διάλεξη και μία εκτενέστερη πραγματεία, που συντάχθηκαν το 1924. Πρόκειται για τα πρώτα κείμενα στα οποία παρουσιάζεται η φιλοσοφική θέση τού Είναι και χρόνος (1927), του έργου του Χάιντεγκερ που σημάδεψε την πορεία της φιλοσοφικής σκέψεως στον 20ό αιώνα. Η διάλεξη εκθέτει εν συντομία τις βασικές θέσεις του φιλοσοφικού προγράμματος, ενώ η πραγματεία προσφέρει μια ολοκληρωμένη και συνοπτική παρουσίαση των περισσότερων από τις αναλύσεις του "Είναι και χρόνος". Κεντρικό στοιχείο του εν λόγω φιλοσοφικού προγράμματος συνιστά η ιδέα πως η φιλοσοφία πρέπει διενεργήσει μία φαινομενολογική ερμηνεία της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Χάιντεγκερ υποβάλλει έτσι σ' ενδελεχή εξέταση βασικές παραμέτρους του ανθρώπινου βίου, όπως η καθημερινή τριβή με τα πράγματα και η συνύπαρξη με τους άλλους, η ανακάλυψη του κόσμου και του εαυτού βάσει των ψυχικών διαθέσεων, η ερμηνεία του κόσμου και του ίδιου του βίου, η κατάπτωση της υπάρξεως, η αγωνία και η μέριμνά της, ο θάνατος και η αποφασιστικότητα, η ιστορικότητα κ.ο.κ. Ως βαθύτερη ουσία της ύπαρξης αναφαίνεται η χρονικότητα, παράγωγο της οποίας αποτελεί ο χρόνος όπως νοείται στην φιλοσοφική παράδοση και την φυσική επιστήμη. Η χρονικότητα αποδεικνύεται συνάμα και ως η αυθεντική βάση της οντολογίας. Το αίτημα για αναθεμελίωση της οντολογίας συμπληρώνεται από εκείνο για αποδόμηση της φιλοσοφικής παράδοσης. Τα κείμενα της έκδοσης προσφέρονται ως εισαγωγή στη σκέψη του φιλοσόφου και για όσους επίσης δεν έχουν ιδιαίτερη εξοικείωση με φιλοσοφικά έργα. Η αναθεωρημένη μετάφραση των κειμένων προσφέρει καλύτερη ακόμη πρόσβαση σ' αυτά. Το δε συμπληρωματικό υλικό που περιλαμβανόταν στην πρώτη έκδοση (η εκτενής εισαγωγή και τα πολυάριθμα ερμηνευτικά σχόλια), επίσης αναθεωρημένο, κυκλοφορεί πλέον ως αυτόνομη έκδοση.