Η μηλιά

Η Καλλιόπη Γερακιανάκη καταγράφει σε δίκη της απόδοση ένα παραμύθι από τις παιδικές μνήμες της που είχε την τύχη να της αφηγείται η γιαγιά της. Με τις ρίζες του στο λαϊκό παρελθόν της Κρήτης ένα ακόμη κομμάτι από το ψηφιδωτό της προφορικής παράδοσης γίνεται λέξεις σε χαρτί και εικονογραφείται διεκδικώντας το χώρο που του αντιστοιχεί στα χρόνια που έρχονται.

Μια μηλιά που ποθεί τα αστέρια, ζητάει από τη νύχτα να της χαρίσει ένα. Μήλα και αστέρια πρωταγωνιστούν σε μια αλληγορία για όσα ποθούμε και για τους σπόρους των πόθων μας που οι ίδιοι κουβαλάμε.