Η σκιά του έρματος

Είμαι ό,τι θα είχα ξεχάσει

Οι χρόνοι του ρήματος ανοίγουν

τις αποσκευές μιας Ιστορίας

που άφησε τη ζωή

να διασκευάσει το τέλος της

Ο τετελεσμένος μέλλων

αφήνει την απελπισία

θυσία στο βωμό μιας προσδοκίας

κατηγορούμενος για μιά ελπίδα

ανήξερη από χρόνους

Η πεποίθηση ενός Έρωτα

ότι θα είχε κατατροπώσει τη φθορά

δίχως να βρεθεί αντιμέτωπος

με το έρμα των νέων σκιών

κάνει τον Υπερσυντέλικο

να δραπετεύσει στον Ενεστώτα