Καμύ

Ο Αλμπέρ Καμύ, το ξέρουμε όλοι, είναι από τους δημοφιλέστερους στην Ελλάδα ξένους συγγραφείς. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι κατά κάποιον τρόπο η καταγραφή μιας βραδιάς που οργανώθηκε από κοινού από τις Εκδόσεις Καστανιώτη και το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Μια βραδιά που ήθελε απλώς να υπενθυμίσει τρεις σημαντικές παραμέτρους του έργου του Καμύ -τη λογοτεχνική, τη δημοσιογραφική και τη φιλοσοφική/ψυχολογική-, και να τις σχολιάσει. Οι τρεις ομιλητές της εκδήλωσης καταπιάστηκαν με τις τρεις αυτές παραμέτρους, με κείμενα βατά, καθόλου επηρμένα και πομπώδη, τα οποία λειτούργησαν περισσότερο με την ευαισθησία ενός προσεκτικού αναγνώστη παρά με την ψυχρή ματιά του αναλυτή, αποδεικνύοντας ότι, παρά τα πενήντα τέσσερα χρόνια που πέρασαν από τον αναπάντεχο θάνατό του, ο Καμύ κυκλοφορεί ολοζώντανος ανάμεσά μας.«Γητευτής και εύθικτος, σοβαρός και θεατρικός, γεμάτος αμφιβολίες και υπερόπτης. Ήθελε να τον αγαπούν και το κατάφερνε συχνά. Ήθελε να τον καταλαβαίνουν, αλλά δεν το κατάφερνε πάντα. Μιλούσε πολύ για ευτυχία για να νιώθει ο ίδιος ευτυχής και γαλήνιος. Ο Καμύ παρέμεινε ακατάτακτος, μοναχικός, αλληλέγγυος, δεν ήθελε να είναι ούτε θύμα ούτε θύτης. [...] ο Καμύ βίωσε τις πικρές νίκες και τις γόνιμες ήττες της δικαιοσύνης και της βίας, κι όλες αυτές τις εμπειρίες του τις έβαλε σε ένα έργο που καταλαμβάνει μια σπουδαία θέση στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας». (Ανταίος Χρυσοστομίδης)