Λευκό τοπίο

Όταν ο Αδάμ έμπηξε τα δόντια του στο μήλο, μια παραδεισένια αίσθηση τον κατέκλυσε. Αισθάνθηκε τα χείλη του να σμίγουν με το λεπτό δέρμα του φρούτου, τη γλώσσα του να πλημμυρίζει από τον δροσερό χυμό, το στόμα του ολόκληρο να παραδίνεται σε κείνη τη γλυκιά επαφή με τη λευκή, ζουμερή σάρκα.

Κοίταξε έκπληκτος τον Θεό που τον παρακολουθούσε από ψηλά. «Γιατί τόσο καιρό το απαγόρευες;», τον ρώτησε με αληθινή απορία και μια δόση θυμού.

«Γιατί είμαι σίγουρος πως με σένα θα εξαφανιστεί το είδος», του απάντησε Εκείνος, κουνώντας το κεφάλι.

Τριάντα δύο στιγμιοτυπικές διηγήσεις που επιχειρούν να μείνουν στην όψη των πραγμάτων για να ανακαλύψουν εκεί την άλλη, την ανατρεπτική τους αλήθεια. Μέσα σε πλαίσια οικεία και γνωστά, άνθρωποι συναντιούνται με τον εαυτό τους και με τους άλλους για να αντιληφθούν τελικά πόσο εύκολα οι γέφυρες μετατρέπονται σε ρήγματα. Και το αντίστροφο.