Μα πού πήγαν τα παιδιά;

Τι αναγκάζει μια οικογένεια από τη Θεσσαλονίκη τον Ιούνιο του 1969 να ξεκινήσει ένα ταξίδι για την Αμερική; Τι συμβαίνει στο πλοίο «Αμερικανίς»; Πώς συνδέονται οι παρουσίες χαρούμενων γερόντων με αμφίεση πολύχρωμη με δυο παιδιά που προσπαθούν να εγκλιματιστούν στο Μαϊάμι Μπιτς; Τι είναι αυτό που αναζητούν και δεν το βρίσκουν ανάμεσα σε πεζοδρόμια με φοίνικες και αυλές τακτοποιημένες; Μπορεί στον χώρο μιας βιβλιοθήκης να ανθίσει η ανιδιοτέλεια και η αγάπη; Ο έρωτας επιτρέπεται να ανθίσει σε ξένη γη; Η αφήγηση ζωντανή και κινηματογραφική αποδίδει μία εποχή σταθμό και πέρασμα για μια οικογένεια που κινήθηκε ανάμεσα στο όνειρο και στον εφιάλτη κατορθώνοντας να κρατήσει αλώβητη την ψυχή της και τον νόστο άσβεστο να στρογγυλοκάθεται σε βαλίτσες φορτωμένες με ζωή που τελούσε υπό κράτηση ή αλλιώς μια ζωή που περίμενε υπομονετικά να ζήσει. Τίποτα δεν εξελίχθηκε όπως αναμενόταν και όπως οι περισσότερες εμπειρίες έτσι κι αυτή έμελλε ν’ αφήσει το αποτύπωμά της για πολλά χρόνια μετά, συνθέτοντας χαρακτήρες και δίνοντας μαθήματα επιβίωσης στον καθένα ξεχωριστά. Κυρίως στα παιδιά… Το ένα παιδί ήμουν εγώ κι αυτή είναι η ιστορία μου.