Μακιγιαρισμένοι φόβοι

Δεν ξέρω αν έπρεπε να κάνω κάτι προτού αρχίσω να γράφω· να μιλήσω με κάποιον λόγου χάρη. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος ή κάτι που μπορεί να σε προτρέψει ή να σε αποτρέψει από το να εκφράσεις ότι νιώθεις, ότι πιστεύεις, ότι φαντάζεσαι ή ότι ελπίζεις σε μια κόλα χαρτί. Και δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο μέρος όπου βαφτίζεσαι συγγραφέας. Το σίγουρο είναι ότι εδώ και χρόνια γράφω συνέχεια. Έχω έναν κανόνα: να αποφεύγω τη σοβαροφάνεια. Και να γράφω αυτά που πιστεύω. Αναπόφευκτα βαφτίστηκα μέσα στο μελάνι, μέσα στο δικό μου μελάνι. Αυτοβαφτίστηκα δηλαδή. Η μόνη λέξη που μου ’ρχεται συνειρμικά αυτή τη στιγμή είναι: αυτομαστιγώθηκα· αφού πλέον, γράφοντας, είχα έρθει αντιμέτωπος με τις σκέψεις μου, που μέχρι πρόσφατα μπορούσα και να τις αποφεύγω. Όμως πια τα ψέματα τελείωσαν. Τώρα, τις έχω απέναντί μου!