Με κέντημα δικό του

Μπάντα έλεγαν στα χωριά των Ιωαννίνων ένα υφαντό μεγάλων διαστάσεων, που κάλυπτε σχεδόν μια πλευρά ενός δωματίου. Έτσι έλεγαν, επίσης, και την "πλευρά" -"βάλ' το απ' αυτή τη μπάντα". Απεικόνιζε συνήθως σκηνές της ζωής της υπαίθρου: κυνηγιού, θερισμού, κ.λπ. Αλλά η πιο αγαπημένη μπάντα απεικόνιζε ένα σύμβολο της ομορφιάς -τα ελάφια! Τα θυμάμαι ολοζώντανα στη μπάντα που υπήρχε στην ανατολική πλευρά της κρεβατοκάμαρας του πατρικού σπιτιού. Νήματα κάθε λογής χρωμάτων συνυφαίνονταν για να δημιουργήσουν την τελική εικόνα, η οποία δέσποζε στο δωμάτιο και ακτινοβολούσε ζεστασιά. Οι εκθέσεις υφαντών, πριν από χρόνια, ονομάζονταν textilia. Λατινική λέξη, από την οποία προήλθε η αγγλική λέξη text, που σημαίνει κείμενο. Λοιπόν, πριν αναφερθεί σ' ένα τυπωμένο ή χειρόγραφο κείμενο, η λέξη σήμαινε συνύφανση. Αυτό ακριβώς κάνει ο Πετρο-Λούκας εδώ: Συνυφαίνει λογής-λογής νήματα της ζωής του -βάζει το "υφάδι". Εγώ βάζω το "στημόνι" και από τη μπάντα που προκύπτει, προβάλλει το πρόσωπό του, "με κέντημα δικό του".