Ο χρόνος είναι μάνα

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΣ Όποτε με ρωτάνε πώς είναι, τους λέω φαντάσου να γεννιέσαι σ ᾽ ένα φλεγόμενο άσυλο ανιάτων. Καθώς οι συγγενείς μου έλιωναν, στάθηκα στο ένα πόδι, σήκωσα τα χέρια, έκλεισα τα μάτια κα σκεφτόμουν δέντρο δέντρο δέντρο όσο ο θάνατος με προσπερνούσε – άθικτος. Δεν ήξερα ότι ο θεός έβλεπε σ᾽ εμάς μια αποτυχημένη απόπειρα για παράδεισο. Δεν ήξερα ότι τα μάτια μου είχαν τρεις αποχρώσεις του λευκού μα μόνο μία εικόνα της μάνας μου.