Ολυνθιακός Β΄

Το παρόν υπόμνημα φιλοδοξεί να αξιοποιήσει την πρόοδο και την εξέλιξη της διεθνούς επιστημονικής έρευνας, αναδεικνύοντας πτυχές του ρητορικού κειμένου, οι οποίες δεν έχουν ακόμα συζητηθεί εκτενώς και αποτιμηθεί δεόντως στην ελληνόγλωσση βιβλιογραφία. Θέματα όπως η "επιτέλεση" (γνωστή κυρίως με τον αγγλικό όρο performance) και σύγχρονες θεωρίες για την αναμόχλευση συναισθημάτων, την επίδραση της ρητορικής γλώσσας στο ακροατήριο των λόγων και τη χρήση στρατηγημάτων πειθούς είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης διεθνούς επιστημονικής έρευνας και συγγραφής, τα οποία μπορούν να αναδειχθούν και στη βιβλιογραφία, αλλά και στη διδακτική παρουσίαση των λόγων στη δευτεροβάθμια και, κυρίως, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Ο Δημοσθένης θεωρείται, όχι αδίκως, ένας από τους σπουδαιότερους Αττικούς ρήτορες. Οι δημοσθένειοι λόγοι, εκτός από τη χρησιμότητά τους ως πηγές πληροφοριών για την αρχαία ιστορία και την εσωτερική, θεσμική και δικαιική, διάταξη της κλασικής Αθήνας, έχουν σύμφυτα τη ρητορική δύναμη, την αισθητική κομψότητα και το κάλλος. Όπως και τα άμεσα ακροατήρια των δημοσθένειων λόγων, έτσι και οι εκάστοτε αναγνώστες τους γίνονται κοινωνοί και τέρπονται από τη "σπαρταριστή" εξιστόρηση των γεγονότων και τη σχεδόν σκηνοθετική παρουσίαση των χαρακτήρων. Μέσω των λέξεων μεταφερόμαστε σε άλλους κόσμους. Ξαναζούμε όσα περιγράφονται. Συλλαμβάνουμε τον Δημοσθένη ανακόλουθο και του ασκούμε κριτική. Ένα αέναο νοητικό ταξίδι βρίσκεται σε εξέλιξη μέσα στους λόγους του Δημοσθένη. Και αυτό ακριβώς το ταξίδι έχει κερδίσει την εκτίμηση των αρχαίων και των συγχρόνων.