Όμως η σάρκα ακόμα απαλή

Μέσα μου νιώθω ένα άγριο κενό Έχω βδομάδες μήνες χρόνια να ηρεμήσω, αν υπήρξα ήρεμη ποτέ Λύγισέ με κυριάρχησέ με εξαπάτησέ με, μόνο μη σωπαίνεις Δάκρυα κόκαλα σάλιο, ιστοί ούρα σπέρμα, αυτά υπάρχουν μέσα μου Η ζωή μου δεν διαφέρει από τη ζωή άλλων ανθρώπων Κι ό,τι απομένει είναι πάντα απαλό *** Δεκατρείς ιστορίες για την υφή, το βάρος και το μέγεθος αυτού που απομένει όταν οι άνθρωποι που αγαπήθηκαν μετεωρίζονται στο κενό.