Όσα έμαθα από τις γιαγιάδες

Λαογραφικού περιεχομένου βιβλίο, το οποίο αποτελεί περιπλάνηση στις αναμνήσεις των παλαιότερων. Μέσα από τις αφηγήσεις και τις μνήμες των ανθρώπων του χωριού της, αλλά και μέσα από όσα στοιχεία του παρελθόντος θυμάται η ίδια, η Ιωαννίδου καταγράφει έθιμα, γιορτές, κοινωνικά χαρακτηριστικά, ήθη, συνήθειες, ακόμη και συνταγές του τόπου καταγωγής της, του Ορμένιου. Με αυτή τη λαογραφική σύνθεση αφενός διασώζονται στοιχεία του παρελθόντος τα οποία από προφορικές μαρτυρίες πλέον αποκτούν γραπτή μορφή, ώστε να αντέξουν στον χρόνο. Αφετέρου προβάλλεται η καθημερινότητα και η διαβίωση στην ύπαιθρο των παλαιότερων χρόνων, με όλες τις δυσκολίες και τις κακουχίες της από τη μία, αλλά και με όλα εκείνα τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν από την συμβιωτική ένωση με τη φύση και τους συντοπίτες, μετανάστες και γηγενείς. Αναδεικνύονται μέσα από τις ιστορίες ο κοινοτικός και οικολογικός τρόπος ζωής, η αξία και προσφορά της γειτονιάς, η σχέση του ανθρώπου με τη φύση και η γνώση και η αξιοποίηση των μυστικών της.  

«Τα έθιμα  του Ορμενίου στον κύκλο του χρόνου και τα ταφικά έθιμα.  Η μετανάστευση στο χωριό. Ο πόνος του παιδιού που έμεινε πίσω με τον παππού και την γιαγιά όταν έφυγαν μετανάστες οι γονείς του. Συνταγές όπως τις μαγείρευαν οι γιαγιάδες. Παραμύθια που τα άκουγα από τους μεγαλύτερους σαν παιδί. Παραμύθια και έθιμα στην ντοπιολαλιά».