Παράθυρο στις σκέψεις

Ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω μικρά ποιηματάκια –που στην αρχή μού φαίνονταν κάπως χαζά, αλλά αποδείχθηκε ότι έχουν κάποια αξία– ήταν επειδή ένιωθα μια καταπίεση από το σχολείο, με τις διάφορες απαιτήσεις, που μου προκαλούσαν άγχος. Η ποίηση ήταν και είναι ένας τρόπος να εκφραστώ ελεύθερα, χωρίς να με επιτηρεί κανείς. Αισθάνομαι σαν να τρέχω στα λιβάδια, με τον ήλιο να με χτυπά και να μη σκέφτομαι τίποτα. Το ζεστό αεράκι που καλύπτει τους ώμους μου… Αυτό είναι το συναίσθημα. Η ανάσα που ποτέ δεν φοβάμαι να καλωσορίσω.