Περί τρέλας

Πέντε από τις σημαντικότερες διάνοιες της παγκόσμιας λογοτεχνίας και φιλοσοφίας αποκαλύπτουν, αποτυπώνουν, εμβαθύνουν ή βυθίζονται στην ψυχική τους κατάρρευση με εξομολογητικό τόνο. Ο Αρτώ γράφει από την ψυχιατρική κλινική του Ροντέζ, όπου νοσηλεύεται, στους γιατρούς και στη μητέρα του (1943-1945). Η Γουλφ αποτυπώνει την εμπειρία της ψυχικής διαταραχής στη φίλη της Έθελ Σμάιθ (1930), ενώ με τα σημειώματά της στον Λέοναρντ Γουλφ και στην αδελφή της Βανέσσα Μπελ, λίγες μέρες πριν αυτοκτονήσει, δηλώνει αποφασισμένη "να βάλει τέλος σε αυτή την τρέλα". Ο Νίτσε συντάσσει τα περίφημα "Γράμματα τρέλας" τις πρώτες μέρες του 1889, μετά την κατάρρευσή του στο Τορίνο, υπογράφοντας άλλοτε ως Διόνυσος και άλλοτε ως Εσταυρωμένος. Ο Πόε αποκαλύπτει το "τρομερό κακό" που έχει παραλύσει τη συνείδησή του - για μοναδική φορά στο πλαίσιο της ιδιωτικής του αλληλογραφίας. Η Σέλλεϋ, με την ήδη κλονισμένη ψυχική της υγεία, σκιαγραφεί τον εφιάλτη της κατάθλιψης μετά τον θάνατο του συζύγου της και Άγγλου ποιητή Πέρσυ Μπυς Σέλλεϋ. Τριάντα τέσσερις επιστολές που συνθέτουν την αγωνιώδη κραυγή του απόκληρου πνεύματος προς την κοινωνία. Την έκδοση συμπληρώνει "Αντί προλόγου" η "Επιστολή στους Ιατρικούς Διευθυντές των Ψυχιατρείων", που δημοσιεύθηκε το 1925 στο περιοδικό των Γάλλων υπερρεαλιστών "La Revolution Surrealiste".