Περιδιαβαίνοντας στις μυθικές πολιτείες του Ουζμπεκιστάν

... Βγαίνω κουρασμένος από τις απανωτά συγκεντρωμένες πληροφορίες, παραστάσεις και εντυπώσεις από το μαυσωλείο του τρομερού Ταμερλάνου. Η μέρα είναι καλή και σήμερα, το πλήθος συνεχίζει να συσσωρεύεται ακάθεκτο παράλληλα με τους όχι απαιτητικούς ζητιάνους στις γωνιές και τις εισόδους των θρησκευτικών δομών, κι ο σκληρότερος ανατολίτης πολεμιστής αναπαύεται μακάριος στον πραγματικό του πια τάφο. Προσπαθώ απεγνωσμένα να καταγράψω κι εδώ εντυπώσεις μαυσωλείων, τζαμιών και μεντρεσέδων, κι ονόματα εν πρώτοις ιστορικά, και κατά δεύτερο λόγο μυθιστορηματικά από όποια γωνία ορώμενα. Ξέρω καλά ότι προϊόντος του χρόνου '... οι εικόνες θα πολλαπλασιάζονται. Από μέσα τους βγαίνουν το ένα μετά το άλλο τα κείμενα. Αυτά που έγραψα κι αυτά που γράφονται πρώτα στην οθόνη του νου και περιμένουν την ώρα για να τυπωθούν... Τώρα η παρουσία του είναι άκρως ασφαλής για τους συγκεντρωμένους στα πέριξ, είναι σίγουρα ανήμπορος για περιττούς εκδικητικούς αποκεφαλισμούς και μάταιες ανεγέρσεις τρομακτικών πυραμίδων με συσσωρευμένα χιλιάδες ανθρώπινα γδαρμένα κρανία. Γιατί το 1393 με την κατάκτηση του Ισφαχάν έδωσε εντολή να σχηματισθεί μια γιγαντιαία πυραμίδα με εβδομήντα χιλιάδες κρανία. Τον ίδιο χρόνο, λίγους μήνες αργότερα, στη Βαγδάτη χρησιμοποίησε ενενήντα χιλιάδες κρανία για να κάνει τοιουτοτρόπως εντονότερη την παρουσία και φυσικά τη δύναμή του σ' αυτή την πόλη αλλά και στις άλλες που θα ακολουθούσαν, ενώ στο Δελχί λέγεται ότι παρέμεινε ικανοποιημένος με τις ογδόντα χιλιάδες και σταμάτησε εκεί!