Πεζοπορία στα δάση του ποιητικού λόγου

Ποίηση, πεζό. Πεζό ποίημα, ποιητική πρόζα. Κι ενώ το πεζό περπατά και χορεύει, η ποίηση ποιεί, ζει σε εβδομάδα χωρίς Σάββατο ή Κυριακή. Και τα δύο μαζί; Τι κάνουν τα δύο μαζί, όταν συναντιούνται στη σελίδα του ουρανού; Η ποίηση επιτέλους πετά, με τα δικά της φτερά, φτάνει πολύ ψηλά, κολυμπά με τα σύννεφα αγκαλιά, ταξιδεύει. Το πεζό την κοιτά από μακριά, τη ζηλεύει, θέλει να τη μιμηθεί, αλλά χωρίς να χάσει τη γήινη ταυτότητά του, την κοινωνική του υπόσταση, την αφηγηματική του γοητεία.