Ποιος φοβάται τον Βιρτζίνιο Γουλφ;

Ελπίζω να γίνει αποδεκτό το εγχείρημά μου να τροποποιήσω τις παραδοσιακές αφηγήσεις και παράλληλα θα ζητήσω συγγνώμη από όσες και όσους αισθανθούν όποια ανεπαίσθητη (ή έντονη) δυσαρέσκεια από την εναλλακτική εξέλιξη των αφηγήσεων που επιχείρησα. Ιδιαίτερα από κάποια παιδιά που θα ανακαλύψουν “τυχαία” αυτό το βιβλίο στο ψηλό ράφι της βιβλιοθήκης, όπου το είχαν καταχωνιάσει οι γονείς τους ως ακατάλληλο για την ηλικία τους. Ακόμη όμως και σε αυτή την εκδοχή των παραμυθιών, ίσως ανακαλύψουμε την απελευθερωτική τους αξία σε ιστορίες που δεν είναι μύθοι ή που δεν θα θέλαμε να είναι μύθοι. Άλλωστε, καθώς μεγαλώνουμε, χάνουμε ορισμένες αυταπάτες για να αποκτήσουμε κάποιες άλλες.