Στην αυλή ενός αγίου

"Έλα στο σπίτι μου, στην Αίγινα!" Προφέροντας αυτά τα λόγια εμφανίζεται ο Άγιος Νεκτάριος -ως φωνή ή ως σωματική παρουσία- στον ύπνο ή στο ξύπνιο κάποιων ανθρώπων και στις πέντε ηπείρους. ... ... Καθισμένη σε μια γωνιά στο μοναστήρι (σπίτι) του -τόπο προσκύνησης και μεταλαβιάς αγιότητας- παρατηρώ τους επισκέπτες κι αφήνομαι να μαντέψω τα κοινά μας σημεία· τα αόρατα κι ανεξερεύνητα. Εκεί που συναντιούνται οι ανάγκες της καρδιάς μας... Κι ενώ συνήθως πάμε "μ’ άδεια χέρια", με χλιαρή διάθεση δηλαδή, με αμηχανία, απορίες κι αμφιβολίες, ο Άγιος μάς υποδέχεται μ’ ένα καλάθι γεμάτο απ’ τα καλούδια του: ξεκούραση, παρηγοριά, κουράγιο, ελπίδα, χαρά, αγαλλίαση... Κι ίσως, και μιαν απόφαση για μυστικές, προσωπικές μας αλλαγές. Αλλαγές για μια πιο ζωντανή ζωή! Φεύγοντας, μπορεί να νιώσεις πως, τελικά, σε παρακίνησε σ’ ένα ταξίδι προς τον βαθύτερο εαυτό σου -ένα ταξίδι που μόλις ξεκίνησε. Φεύγοντας, είσαι ένας άλλος!