Τῶν ἀναβαινόντων

Μια ερωτική αφήγηση στην Αθήνα στις αρχές του εικοστού αιώνα. Ο κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και ο παπα-Νικόλας ο Πλανάς περνούν αθόρυβα πιο δίπλα.                                                        

  Ένας ηλικιωμένος άντρας με περίεργο όνομα γκρεμίζει το σπίτι του. Ένα μικρό παιδί τον κοιτάζει σιωπηλό.                      

  Προσπάθειες ενός μόνου ανθρώπου μεσάνυχτα να περιγράψει εκείνο που δεν μπορεί να ειπωθεί.

  Γυναίκες που δεν ήταν ποτέ πλασμένες εμφανίζονται στον ύπνο ανθρώπων σαν οράματα για να τους αποδείξουν ακριβώς το αντίθετο. Κυμοθόη, Ίριδα, Ειρήνη και Ηρώ.                                                                                                                    

  Κείμενα αναβατών, με ξεχαρβαλωμένα γόνατα και φθαρμένα άρβυλα. Πεινασμένοι για να φτάσουν ως την Υψιπέτεια.                      

  Ένας άρρωστος γράφει εφτά χρόνια το ίδιο γράμμα από το μπλε του δωμάτιο.                                                                          

   Ιδιόχειρες σημειώσεις που κράτησε κάποιος σε άδεια πακέτα τσιγάρων και είναι έτοιμες να λαμπαδιάσουν.                

   Η Μυρτώ σηκώνεται μέσα στο άγριο χάραμα για να πάει στο γραφείο. Θα ζητήσει εσπευσμένα άδεια για να ανταμώσει την Άμπελο την Παλαιά τη Χρυσή.                                                                                                                                      

   Ο Αναστάσης Μαλαμάς, από απλός πραματευτής, εξουσιάζει το μάλαμα, το φίλντισι, το παλλάδιο. Γι᾿ αυτό και λέγεται πια Αναστάσης Μάλαμας.

   Ένας περαστικός διασχίζει την έρημη Ερμού. Κάθε μέρα, στο ίδιο σημείο, βλέπει να στέκει δακρυσμένος Εκείνος ο σιωπηλός Ξένος.

   Των αναβαινόντων.