Τα χέρια της

Η Τζο είναι γυναίκα. Ζει στην μεγάλη πόλη. Έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με το τοπίο που την περιβάλλει. Το παρατηρεί, το εξερευνά, αφήνεται στους ρυθμούς του, αναζητά σ’ αυτό μια αμφίδρομη οικειότητα. Το χαρτί κι ο δρόμος είναι πεδία δράσης γι’ αυτήν, όχι ταυτόσημα, ούτε όμως παράλληλα. Πάει να πει πως συναντιούνται. Κάποτε έρχεται η ώρα του απολογισμού και της εξομολόγησης. Για όσα έζησε, θέλησε ή μετάνιωσε. Για όσα τη διαμόρφωσαν, για όσα της έφερε η ζωή με τα ίδια της τα χέρια.