Θανάτου καταφρονήσας

Ἀγησίλαος ἐρωτώμενος δὲ πῶς μεγάλην δόξαν περιεποιήσατο, ἔφη: «Θανάτου καταφρονήσας».

«Ο Αγησίλαος, όταν ερωτήθηκε πώς απέκτησε τόσο μεγάλη δόξα, απάντησε: “Περιφρονώντας τον θάνατο”», μας αναφέρει ο Πλούταρχος.

Ορμώμενος από το σπαρτιατικό ηρωικό ιδεώδες, ο συγγραφέας, τρανός εραστής του Ταϋγέτου και της φύσης, επιχειρεί να καταδυθεί στο βαθύ, μέγα και σκοτεινό μυστήριο του θανάτου. Διαπιστώνει ότι δεν γνωρίζουμε άλλο ον μέσα στο αρχέγονο σύμπαν που να μπορεί να διερωτάται: «Από πού έρχομαι; Πού πάω; Ποιος είμαι άραγε; Ποιος ο σκοπός της ύπαρξής μου; Πότε θα πεθάνω;» Οι οντολογικές του αναζητήσεις τον οδηγούν σε απαντήσεις που σχετίζονται «με την παιδεία, την αρετή και τη συνείδηση του ανθρώπου».