Θρησκεία & διαπολιτισμικότητα στην ύστερη νεωτερικότητα

Στην εποχή της ύστερης νεωτερικότητας, όπου κυριαρχεί η ακοινωνησία και η ιδιώτευση του υποκειμένου και σχετικοποιείται κάθε ηθική αξία πανανθρώπινης ισχύος, κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλοπροσφοράς, οι εκάστοτε πολιτισμοί, με τα ιδιαίτερα θρησκευτικά τους υποστρώματα, οφείλουν να συνεισφέρουν στην υπέρβαση αυτών των αποτελεσμάτων καλλιεργώντας τις απαραίτητες αξίες και προοπτικές της συνεργασίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής.

Η παροχή ίσων ευκαιριών πρόσβασης στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων θα πραγματοποιηθεί εντός ενός πλαισίου καλλιέργειας και ανάπτυξης διαπολιτισμικά ικανών πολιτών, με ευχέρεια συναναστροφής τόσο με τα άτομα που είναι φορείς της ίδιας πολιτισμικής και θρησκευτικής νοοτροπίας όσο και διαφορετικής κοσμοθεωρητικής αντίληψης. Για να επιτύχουμε την ομαλοποίηση της ανθρώπινης κοινωνίας και την πρόοδό της στην εποχή της ύστερης νεωτερικότητας χρειάζεται να πατάξουμε τη μισαλλοδοξία μεταξύ των πολιτισμών και των θρησκειών, να εξαλείψουμε τη νοοτροπία όπου η καθεμία και ο καθένας θα κατηγορεί τους άλλους, τους ξένους, τους διαφορετικούς για εχθρότητα, οπισθοδρόμηση και βαρβαρότητα.