Το άσπρο μανιτάρι με τα δύο ονόματα

«[…] Μόλις πριν λίγες ώρες, κάτω από τη μαγική πανσέληνο, τις αμέτρητες φλογίτσες των αστεριών και με τη δύναμη της καλής ευχής που όλοι μαζί κάναμε, έγινε ένα θαύμα. Η αγάπη, η καλοσύνη και η επιθυμία μας να βοηθήσουμε μια ζωή να γίνει καλύτερη, έγινε πραγματικότητα. Με την αγάπη και το ενδιαφέρον για τον διπλανό μας, μόνο όμορφα πράγματα γίνονται. Και να θυμάστε, φίλοι μου, όταν προσφέρεις, είσαι πάντα πιο ευτυχισμένος, πιο χαρούμενος από αυτόν που δέχεται την προσφορά. […]»

Η αγάπη μου για τη φύση με οδήγησε στο Σκαλοχώρι Βοΐου Κοζάνης. Εκεί, σταθερά, έδειχνε και η πυξίδα της καρδιάς! Χτισμένο σε οροπέδιο, στα 850 μέτρα, βλέπει προς το Άργος Ορεστικό και αγναντεύει τον ήλιο να καθρεφτίζεται μέσα στη λίμνη της Καστοριάς καθώς ανεβαίνει στον ουρανό. Με το τέλειωμα της μέρας, το μικρό Σκαλοχώρι αποχαιρετά τον ήλιο, που δύει στα μεγάλα δάση της περιοχής του Βοΐου.

Περπατώντας μέσα σ’ αυτά τα ομαλά, φωτεινά μανιταροδάση, γνώρισα και αγάπησα τα άγρια μανιτάρια της περιοχής. Ήταν η έμπνευση για να γραφτεί αυτό το παραμύθι.