Το διαβατήριο του Φίχτε

Αν έπρεπε να ορίσουμε την αστυνομία με βάση μία και μοναδική αρχή ή με βάση μία και μοναδική διατύπωση, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε ένα ερωτηματικό σε αυτή την προσπάθειά μας. Θα συμπυκνωνόταν σε μία απλή και αμείλικτη ερώτηση: «Ποιος είσαι εσύ;» Αυτό που συνοψίζει την αστυνομία, αυτό που της δίνει την απόλυτη ουσία της, είναι αυτή η ανακριτικότητα, η οποία αντιστοιχεί επίσης στην πολύ συγκεκριμένη διαδικασία ‒τόσο οικεία πλέον σε εμάς‒ του ελέγχου της ταυτότητας: «Τα χαρτιά σας, παρακαλώ!» Παρ’ όλα αυτά, η ερώτηση «ποιος είσαι;», διά στόματος της αστυνομίας, πάντα υπονοεί κάτι περισσότερο από μια πρόθεση απλής αναγνώρισης... Ο Φίχτε, εκπρόσωπος μιας από τις πλέον θεωρησιακές εκφράσεις της φιλοσοφίας του Εγώ, το 1797 κατέρχεται από τα υψίπεδα του φιλοσοφικού του στοχασμού για να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα, μέτρα αστυνομικά, οδηγώντας με ουσιαστικό τρόπο στην επινόηση ενός αστυνομικού μηχανισμού ταυτοποίησης, στη συγκρότηση μιας αστυνομικής τεχνολογίας του Εγώ.